Gruzja to państwo w Azji na Kaukazie Południowym (Zakaukaziu), rozciągające się na obszarze 69,7 tys. km². Graniczy na północy z Rosją, na wschodzie z Azerbejdżanem, a na południu z Armenią i Turcją; zachodnią granicę kraju wyznacza wybrzeże Morza Czarnego. Stolicą Gruzji jest Tbilisi, przy czym od 2012 r. siedzibą parlamentu jest Kutaisi.

Teren Gruzji jest w większej części górzysty. Północna granica państwa przebiega wzdłuż Pasma Głównego Wielkiego Kaukazu – najwyższy szczyt to Szchara (wierzchołek wschodni) – 5193 m n.p.m. Z kolei najbardziej znanym szczytem Gruzji jest Kazbek (5047 m n.p.m.), leżący w pobliżu Gruzińskiej Drogi Wojennej. Między Wielkim Kaukazem a Małym Kaukazem rozciągają się obniżenia, z Niziną Kolchidzką na czele. Zachodnią granicę stanowi wschodni brzeg Morza Czarnego; linia brzegowa jest niestety słabo rozwinięta, brzegi na północy i południu są urwiste, w środkowej części dość niskie. W zależności od przyjętej przez nas wersji, całe terytorium Gruzji znajduje się w Azji, lub w Europie i w Azji. Na terytorium Gruzji panuje klimat podzwrotnikowy, wilgotny w zachodnich regionach i kontynentalny na wschód od Gór Suramskich. Ze względu na górzystość, klimat tego kraju odznacza się silną piętrowością. Jest to gratka dla tych, którzy chcą sprawdzić się na terenach górzystych.

Gruzja to kraj, do którego podróżują osoby chcące poznać własne możliwości. To też ogromna przyjemność dla wycieczkowiczów chcących bliżej zetknąć się z naturą. Dla tych osób idealny jest zachód kraju. Na zachodzie rosną m.in. figi, palmy, oliwki i inne rośliny śródziemnomorskie; wpływ na hodowlę tych roślin ma Morze Czarne, łagodzące warunki klimatyczne. Cytrusy, granaty i tzw. hurmy (słodkie owoce pomarańczowe, rosnące na drzewach) rosną nawet na ulicach Tbilisi. W dalszej części kraju wzdłuż Kaukazu rosną rośliny typowo górskie, potocznie zwane alpejskimi. W całej Gruzji od tysiącleci rozpowszechniona jest uprawa winorośli. Wina gruzińskie, takie jak „Saperawi”, „Chwanczkara” czy „Mukuzani”, znane są na całym świecie.

Szczyt sezonu turystycznego w Gruzji przypada, podobnie jak u Polsce, na lipiec i sierpień. Temperatury są wówczas najwyższe. Jeśli ktoś planuje w miarę stacjonarny wypoczynek nad Morzem Czarnym, z pewnością wygrzeje się na słońcu i będzie się dobrze bawił, jako że większość barów, klubów, wypożyczalni sprzętu wodnego i innych atrakcji dla turystów otwiera się właśnie wtedy. Trzeba jednak wcześniej pomyśleć o rezerwacji noclegu – przyjazd na ostatnią chwilę i załatwianie kwatery na miejscu nie jest dobrym pomysłem. Lipiec i sierpień to również odpowiednia pora dla tych, którzy wybierają się w góry. Najcieplejsze miesiące oznaczają tu brak śniegu (poza najwyższymi partiami), co umożliwia planowanie wędrówek od kilkugodzinnych po kilkunastodniowe. W dolinach bywa gorąco, ale wyżej na upały nikt nie będzie narzekał. Dwa tygodnie wystarczą na zobaczenie Tbilisi i Gruzińskiej Drogi Wojennej oraz wyprawę nad morze, najlepiej do Batumi.